هزینه یک وعده غذای گرم برای زنانِ بی‌خانمان چقدر است؟

مرضیه حسینی _ روزنامه‌نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، متاسفانه در سال‌های اخیر با گسترش پدیده بی‌خانمانی و کارتن‌خوابی برخی از زنان و مردانِ معتاد روبه‌رو بوده‌ایم.

این افراد اکثرا از سوی خانواده طرد شده‌اند اما برخی خیریه‌ها و انجمن‌ها به حوزه این آسیب اجتماعی ورود کرده و با ایجاد مراکزی برای فراهم کردن فضای خواب، استحمام، ارائه غذای گرم و مشاوره پزشکی؛ کاهش آسیب در این حوزه و شکستن چرخهِ معیوبِ بی‌خانمانی و اصطلاحا “تجاهر به اعتیاد و کارتن‌خوابی” در این افراد و کمک به بازگشت آن‌ها به اجتماع را دنبال می‌کنند.

در این رابطه یکی از نکات قابل توجه، هزینه‌های این کار از جمله هزینه تامین غذای گرم و وعده ناهار و شام برای مردان و زنان بی‌خانمان و کارتن‌خواب است که به ویژه در زمستان از اهمیت زیادی برای تامین نیازهای اولیه این افراد برخوردار است.

در همین زمینه «موسسه نور سپید هدایت» واقع در میدان شوش، یکی از همین مراکز است که به ۱۵۰ زن آسیب‌دیده و بی‌خانمان به صورت شبانه‌روزی خدمات ارائه می‌کند.

سپیده علیزاده – مدیر این مرکز – در خصوص تامین غذای مددجویان این مرکز می‌گوید: «در آشپزخانه اینجا روزانه برای ۱۵۰ نفر غذا می‌پزیم، هزینه غذا برای یک وعده همچون ناهار در صورتی که گوشت یا مرغ نداشته باشد، روزانه یک میلیون تومان و اگر حاوی گوشت و مرغ باشد، بیش‌تر است. این ارقام البته شامل هزینه‌های جانبی همچون روغن، رب، ادویه و… نمی‌شود”.

وی ادامه می‌دهد: “تامین مواد غذایی برای این مرکز آسان نیست، به عنوان مثال در مورد مرغ، من خودم به مرغداری‌های اطراف میدان شوش می‌روم و از آن‌ها می‌خواهم کمک کنند. برنج را هم اغلب و البته نه همیشه، خیرین می‌دهند. حبوبات و سایر مواد مورد نیاز را هم مجبورم خودم تهیه کنم. اگر کارخانه‌ها و شرکت‌های تولید مواد غذایی به عنوان مسئولیت اجتماعی کمک کنند، هزینه‌های پخت غذای گرم برای مددجوها تا حد زیادی تامین می‌شود».

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، از آنجا که کمک به ایجاد و رونق کسب و کار، مبارزه با فقر، حمایت از گروه‌های در معرض آسیب و حفظ محیط زیست و حمایت از خیریه‌ها و سمن‌ها؛ در تمام دنیا از جمله ایران به عنوان مسئولیت اجتماعی نهادهای پولی و مالی و بنگاه‌های اقتصادی به حساب می‌آید؛ دولت می‌تواند از طریق توسعه مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها، بنگاه‌های اقتصادی، کارخانه‌ها و بانک‌ها، به گروه‌های مختلف اجتماعی خاصه افراد در معرض آسیب و موسسات و NGO‌هایی که متولی نگهداری و خدمات‌رسانی به این گروه‌ها هستند، کمک کند.

به عنوان مثال شرکت‌های مشهور تولیدکننده ماکارونی، برنج، رب، روغن و سایر اقلام غذایی، باید به عنوان مسئولیت اجتماعی خود به سازمان‌های مردم‌نهاد و گروه‌های تحت پوشش آن‌ها کمک کنند.

در شرایطی که هزینه تهیه یک وعده غذای گرم برای مردان و زنان بی‌خانمان بدون در نظر گرفتن هزینه‌های جانبی همچون روغن، رب و ادویه به ازای هر نفر حدود ۷۰۰۰ تومان است؛ انجمن‌ها و خیریه‌های فعال در این حوزه نیازمندِ کمک شرکت‌ها، کارخانه‌ها و بنگاه‌های اقتصادی و همچنین سازمان‌هایی همچون شهرداری هستند.

در این مرکز جمله ای از شیخ ابوالحسن خرقانی، عارف نامدار ایرانی به چشم می خورد:” هر که در این سرا در آید نانش دهید و از ایمانش مپرسید، چه آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد”

بدیهی‌ست رها کردن زنان و مردان کارتن‌خواب به حال خود در سطح شهر و عدم رسیدگی به امور و نیازهای اولیه آن‌ها، تبعات و آسیب‌های بهداشتی و اجتماعی به دنبال داشته و برخلاف مصالح فردی خود آن‌ها و جامعه است؛ بنابراین انتظار می‌رود دولت نیز به نقشِ پشتیبانی و حمایت‌گریِ خود در این زمینه عمل کند.