آقای ظریف! از شرم بمیرید

مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، دیگر باید کمی تعارفات دیپلماتیک را کنار گذاشت. دولت افغانستان به رهبری “اشرف غنی” چند سالی ست که دست بر گردن مردم سیستان گذاشته و قصد دارد آنها را از تشنگی، خفه کند.

پرداخت حق آبه ایران از رود هیرمند سالهاست که به استخوانی در گلوی مردمِ مظلوم سیستان تبدیل شده و با خشک شدن رود هامون، بسیاری از مشاغل از دست رفته و قوت از سفره خانوارها رخت بسته است.

اینجاست که وزارت خارجه دولت “تدبیر و امید” باید وارد عمل شده و دریافت حق آبه ایران از رود هیرمند را از دولت افغانستان طلب می کرد؛ اما تاکنون در عمل اقدام رسمی و منتج به نتیجه ای در این رابطه دیده نشده است.

آنقدر که “اشرف غنی” در دورانِ ریاست جمهوری خود بر ضد ایران صحبت کرده در راستای منافع مردم افغانستان، سخن نگفته است

چندی پیش دولت افغانستان سد کمال خان را بر روی رود هیرمند افتتاح کرد که با انحرافِ مسیر طبیعی این رود، حق آبه هامون، رود تفتیده سیستان را باز هم کاهش می دهد.

در این مراسم مطابق آنچه تلویزیون افغانستان و خبرگزاری ها منتشر کردند، اشرف غنی باز هم لفاظی و برعلیه منافع حیاتی ایران صحبت و برای پرداخت حق آبه ایران شرط و شروط گذاشت.

پیش از این خبرگزاری “نسیم” گزارش داده بود: برخی کارشناسان این طور تحلیل می کنند که افغانستان با ایجاد سد در مسیر رودخانه هیرمند به بهانه تأمین آب شرب و تولید برق، قصد افزایش میزان تولید مواد مخدر و در ادامه تولید ثروت دارد

پیش از این نیز بارها اشرف غنی به ایران تاخته و پرداخت حق آبه ایران را مشروط کرده بود.

نتیجه چنین وضعیتی خشک شدن رود هامون در سیستان و تشدید فقر و بیکاری در این استان بوده است.

در این شرایط از وزیر امور خارجه می پرسم شما که ناباورانه در مصاحبه ای اختیارات خود در وزارت خارجه را “صفر” عنوان کردید! آیا در انجامِ اقدامات دیپلماتیک لازم برای احیای حق آبه ایران در افغانستان نیز فاقد اختیار بودید!؟

اشرف غنی چندی پیش در زمان افتتاح سد کمال خان بر روی رود هیرمند گفت که “دیگر به ایران آب رایگان نمی دهیم”!

آقای ظریف مردم ایران را چه فرض کرده اید!؟ در شرایطی که مردمِ سیستان از خشکیِ رود هامون، بیکاری و فقر ناشی از آن رنج می برند، شما در ملاقات با مقامات افغان “لبخند” می زنید و خبری از طلبِ حق آبهِ نیست.

آقای وزیر خارجه! امیدوارم آن مرد که منافع مردمش را قربانی کرده است به زودی برود. جای شما بودم به جای لبخند زدن در ملاقات با مقامات افغان، چهره تفتیدهِ سیستان به خاطرم می آمد و از شرمِ ۸ سال بی عملی و عدمِ نتیجه گیری، از شرم می مُردَم.

درست است که مردم افغانستان از ریشه ایران و بخشی از تمدن و فرهنگ پارس و ایران بزرگ هستند و همواره در زیر چتر حمایتی ایران قرار داشته اند، اما حالا که دولتی “ایران ستیز” در افغانستان روی کار است، ما باید به این دولت هم! لبخند بزنیم و منافع مردم خود را قربانی کنیم؟