” ساختِ بمب هسته ای، خودکشیِ ایران است”

مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، اگرچه انتظار می رفت “برجام” پایانی بر اختلافات ایران و غرب، بر سر برنامه ی هسته ای اش باشد اما خروج “دونالد ترامپ” رئیس جمهور پیشین آمریکا از برجامی که به خوبی برنامه هسته ای ایران را تحتِ کنترل و نظارت آژانس بین المللی انرژی هسته ای قرار داده بود؛ نشان داد که مشکلِ اصلیِ کشورهای “ایران ستیز” نه برنامه ی هسته ای ایران، بلکه آن چیزی بود که ترامپ با خروج از برجام به دنبال محدود کردن و از بین بردنِ اش بود:” توان موشکی ایران و جبهه ی مقاومت خاورمیانه و غرب آسیا”.

این موضوع نشان داد که محور “سعودی_اسرائیلی” به خوبی فهمیده توانمندیِ اصلی و دفاعی ایران نه در حوزه ی هسته ای، بلکه در بخش “موشکی و جبهه مقاومت” است و به همین دلیل با مجبور کردنِ ترامپ به خروج از برجام و مشروط کردن آن به محدود کردنِ برنامه ی موشکی و نقش منطقه ای ایران؛ “توانِ دفاعیِ ایران” را هدف گرفتند تا زمینه برای حمله ی نظامی به این کشور فراهم شود.

نگاهی به شرایط جامعه ی جهانی و مولفه ها و شاخص های امنیت ملی نشان می دهد که عاملِ اصلیِ دفاعی و بازدارندگی ایران برای دفاع از موجودیت خود و مقابله با دشمنان و تجزیه طلبان؛ ۲ اهرم “توان موشکی و نیروهای هم پیمان در جبهه ی مقاومت خاورمیانه و غرب آسیا” ست و صحبت های مطرح شده مبنی بر ساخت بمب هسته ای، پوست خربزه ی دشمنان و خطایی راهبردی است.

با این حال رهبر عالی ایران با درکِ این توطئه زیر بار فشارها برای مذاکره بر سر توانِ دفاعیِ ایران و محدود کردن آن نرفت زیرا بدیهی ست که با تضعیفِ توانِ دفاعیِ ۱ کشور؛ دشمنانش که پروژه ی ایجاد جنگ داخلی، حمله ی خارجی و درنهایت تجزیه را تهیه کرده اند، برنامه ی خود را اجرا کرده و دیگر وقت شان را صرفِ دیپلماسی و مذاکره نخواهند کرد…

در چنین شرایطی اما حال که اصرارِ آمریکا برای پیوند زدنِ برجام و رفع تحریم های اقتصادی از مردمِ ایران، به مذاکره بر سر توانِ موشکی و حضور منطقه ای ایران و تضعیف و محدود کردنِ این اهرمها؛ ادامه دارد و این موضوع عملا دیپلماسی و مذاکرات احیای برجام را به بن بست کشیده است، مدتی ست زمزمه هایی از داخل و خارج مبنی بر ضرورتِ دستیابیِ ایران به “بمب هسته” شنیده می شود…

مدافعانِ داخلی دستیابی به بمب هسته ای معتقدند ایران بیش از ۲ دهه است که به خاطرِ برنامه ی هسته ای صلح آمیز خود تحریم شده، پس حالا که هزینه ی بمب هسته ای را داده، چرا بمب نداشته باشد!؟

همچنین کارشناسان خارجی نیز معتقدند در شرایط فشارهای شدید آمریکا و در حالی که طرف غربی عزمی برای پایانِ فشارها ندارد، در عمل راهی جز دستیابی به بمب هسته ای برای ایران باقی نمانده است.

اگرچه شاید به ظاهر، این نظرات درست به نظر برسند؛ اما توجه به نظم نوین جهانی، نظام بین المللی و از همه مهمتر، مولفه ها و شاخص های اصلیِ امنیتِ ملیِ ایران؛ نشان می دهد که بمب هسته ای نه تنها برای کشور “امنیت زا” نیست، بلکه منافع و امنیت ملی ما را نیز به شدت خطر خواهد انداخت…

ایران کشوری باستانی با تمدنی چند هزار ساله است که از موقعیتِ جغرافیاییِ خاص و منحصربه فردی در منطقه و جهان برخوردار است.

این کشور در شاهراه انرژی جهان و چهارراه حمل و نقل کالا قرار گرفته و سرشار از منابع انرژی نفت و گاز و ذغال سنگ و همچنین منابع طبیعیِ قدرت و ثروت همچون انواعِ مواد معدنی سنگ آهن، سرب، روی، طلا، جنگل، دریا و… است.

علاوه بر منابع طبیعی قدرت و ثروت، ایران از جمعیت ۸۰ میلیونی برخوردار است که اکثریت آن تحصیلکرده، فرهیخته، آگاه به دانش روز و برخوردار از اینترنت و شبکه های اجتماعی بوده و از تحولات روز دنیا با خبر هستند.

بنابراین شاخص های یادشده نشان می دهد ایران در ذاتِ خود، قدرتِ اول منطقه بوده و پتانسیلِ تبدیل شدن به یکی از قدرت های اول آسیا و قدرت های تاثیرگذار در معادلات جهانی را دارد؛ قابلیتی که در چند سال اخیر با دستیابی به سطحی از توانِ دفاعیِ موشکی و پیدا کردنِ هم پیمانانی متنوع و گسترده و از همه مهمتر وفادار و قسم خورده در جغرافیای جبهه ی مقاومت در خاورمیانه و غرب آسیا، به آن دست یافته و به قدرتی منطقه ای، البته تحتِ فشارِ غرب برای جلوگیری از تثبیت و افزایشِ این قدرت، تبدیل شده است.

دماوند و لاله های سُرخ گونش / نمادی از ایران و فرزندانِ شهیدش در تاریخِ چند هزار ساله…
ضرورت اصلاح نظام مدیریتی و اجرایی در ایران
در صورتِ عبورِ سلامتِ ایران از این پیچ و برهه ی حساس تاریخی، با حفظِ توانِ دفاعی و همچنین اصلاح روندهای مدیریتی به ویژه در بخش اجرایی، دولت و اداره کشور که فعلا موضوع این یادداشت نیست (به زودی در یادداشت دیگری به این موضوع خواهیم پرداخت)؛ زمینه های بازیابیِ قدرتِ تاریخیِ ایران فراهم شده و به زودی شاهد بیداری این کُهن سرزمین از خواب و عقب ماندگی تاریخی آن خواهیم بود.

چنین کشوری اما هم اکنون برای ادامه ی مسیر به سَمتِ احیای گوهر تمدنیِ خود و بازیابیِ قدرتِ تاریخی اش، نیاز به افزایش ارتباطاتِ جهانی و یارگیری در بین کشورهای منطقه ای و بین المللی نیز دارد؛ و بدیهی ست که هرگونه تلاش برای دستیابی به “بمب هسته ای” نافیِ این رویکرد بوده و زمینه را برای کشورهای “ایران ستیز” در جهتِ انزوای این کشور، تشدید تحریم ها، افزایش فشار اقتصادی بر مردم و ادامه ی روندِ تضعیفِ تدریجی، فراهم خواهد کرد…

خوب یا بد، جهان تحتِ یک نظمِ مسلط به نامِ سازمان ملل و شورای امنیت، اداره می شود و “بمب هسته ای” به معنای بردن پرونده ی ایران به شورای امنیت سازمان ملل توسط کشورهای ایران ستیز است.

در این زمینه تحلیل ها نشان می دهد که “اسرائیل” به عنوان دشمن اصلی “ایران” در جهان، در اتاق فکر خود درنهایت به دنبالِ سوق دادنِ ایران به سمت ساخت “بمب هسته” ای است تا دشمن شماره ۱ خود را به چاهی بیندازد که راه نجاتی از آن متصور نخواهد بود…

“ایران” در چاهِ بمب هسته ای، تحت شدیدترین تحریم های شورای امنیت سازمان ملل قرار خواهد گرفت و در چُنان وضعیتی؛ کشورهای “ایران ستیز” جز به ایجادِ جنگ داخلی و تجزیه این کشور، رضایت نخواهند داد.

طبق آنچه که تاکنون از اتاقِ فکر محور اسرائیلی_سعودی به بیرون درز کرده و مطالب منتشره در رسانه های فارسی زبان خارجی؛ ایران باید حداقل به ۵ کشور در شمال غرب، جنوب، جنوب غربی، شرق و مرکز ایران؛ تجزیه و تقسیم شود.

عملیاتِ اجراییِ این پروژه برعهده ی گروه های تروریستی و تجزیه ی طلب داخلی (که فعلا همچون هسته های خفته اما آماده ی فعال شدن در کشور وجود دارند) و پان ترک ها، پان عرب ها، پان کرد ها و… انواعِ جنگ جویانِ اجاره ایِ خارجی از کشورهایی همچون لیبی، سوریه، چچن، افغانستان و… در قالبِ گروهک هایی همچون داعش، القاعده، جبهه النصره و… خواهد بود.

در چنین شرایطی و با توجه به این واقعیات و به ویژه باورهای اصیل و اخلاقی مذهب شیعه است که آیت الله علی خامنه ای، رهبر عالی ایران؛ طی فتوایی حکومتی، هرگونه ساخت و استفاده از سلاح های کشتارجمعی از جمله “بمب هسته ای” را حرام شرعی، اعلام کرده است.

پس در چنین شرایطی چه باید کرد!؟

حال در شرایطی که از یک سو آمریکا مردم ایران را زیر شدیدترین تحریم های اقتصادی تاریخ قرار داده و از سوی دیگر، رفع تحریم ها را نیز به مذاکره درباره ی اهرم ها و توانِ دفاعیِ ایران مشروط کرده است؛ چه باید کرد!؟

بدیهی ست که هیچ کشوری درباره ی توانِ دفاعی خود با دشمنش چانه نمی زند و مذاکره نمی کند؛ بنابراین به طور طبیعی هیچگاه “توان موشکی و جبهه مقاومت” نباید روی میز مذاکره با آمریکا قرار گیرد، مگر آنکه تصمیم داشته باشیم شرایط را برای تضعیفِ کشور و ایجادِ زمینه برای حمله ی نظامیِ احتمالیِ کشورهای ایران ستیز در محور سعودی_اسرائیلی_آمریکایی فراهم کنیم.

اما طبیعتا نمی توان بیکار نشست و فشار اقتصادی به مردم ایران را نظاره کرد. در این زمینه از یک سو باید اقدامات دیپلماتیک و مذاکره با تمام کشورهای جهان برای یادآوریِ ظلم تاریخی آمریکا و تامین حقوق مشروع مردم ایران صورت گیرد.

از آن سو نیز باید با اقدامات سلبی به ویژه در منطقه، به کشورهای ایران ستیز هشدار داد که صبر استراتژیک ایران به پایان رسیده و اگر مردمِ ایران به دلایل واهی زیر فشار و تحریم باشند، ایران ستیزان در منطقه نیز آسایش و آرامش نخواهند داشت.

این هنر و تخصص نیروهای نظامی ست که در عمل نشان دهند که به عنوان مثال اگر حمل و نقل دریایی ایران تحریم است، کشورهای منطقه نیز در حمل و نقل کالاهای خود دچار مشکل خواهند شد.

به هر حال دیگر دهه هاست سیاستمداران در جهان فهمیده اند که “امنیت” به عنوان یک کالای حیاتی و طلایی؛ یک سویه و برای ۱ طرفِ ماجرا، تامین نخواهد شد و امکان ندارد یک ملت متمدن و بزرگ را از منافع مشروعش محروم کرد و امنیت هم داشت!

در آن صورت چه خواهد شد؟

در چنین وضعیتی کشورهای “ایران ستیز” بینِ ۲ گزینه ی انجام کار درست و منطقی و احترام به حقوق مردم ایران یا احیانا اقدامات سلبی همچون حمله ی نظامی؛ انتخاب خواهند کرد.

البته بسیار بعید است با توجه به ۲ بازوی دفاعیِ ایران، کشورهای ایران ستیز به ویژه در منطقه (محور سعودی_اسرائیلی) دست به چنین خودکشی ای بزنند.

در نهایت و به طور خلاصه باید گفت، ایران نه باید توان دفاعی اش را روی میز مذاکره بگذارد و نه فریبِ تحلیل های نادرست و پوست خربزه ها را خورده و به سمت تولید بمب هسته ای برود…

از آن سو نیز باید به فشارها و تحریم اقتصادی آمریکا با مجموعه ای از اقدامات دیپلماتیک و بین المللی و همچنین سخت و سلبی، پاسخ داد.

در آن صورت مطمئنا کشورهای ایران ستیز و به ویژه در منطقه به زودی بین ۲ گزینه ی حفظِ امنیتِ خود یا ادامه ی فشار و ایجاد مزاحمت برای مردم ایران، انتخاب خواهند کرد…