تهدیدها و فرصت های مذاکرات هسته ای در “قطر” برای ایران چیست

مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، در این زمینه موارد زیر باید مدنظر قرار گیرد:

۱_ “قطر” از جمله کشورهای عربی در منطقه است که روابط مناسب و متعادلی با ایران دارد.
البته در چند ماه اخیر ائتلافِ عربی به رهبری “سعودی” تلاش کرده قطر را از ایران دور و به ائتلاف سعودی_اسرائیل، نزدیک کند.

۲_ برگزاری مذاکرات “برجامی” در کشور “قطر” امتیاز و جایگاه مهمی ست که به این کشور کوچک و “نقطه” ای اما تاثیرگذار به دلیلِ ثروتِ اقتصادی و جایگاه دیپلماتیک به دلیلِ داشتنِ خبرگزاری و تلویزیونِ بین المللی و معتبری همچون الجزیره، “اعطا” می شود.

بنابراین مقامات ایران باید به دقت بررسی کنند که روابط “قطر” با ایران تا آن حد، دوستانه و قابل اعتماد و اتکا هست که چنین امتیازی به آن اعطا شود!؟

تصور کنید که مذاکراتِ احیای برجام در “قطر” به نتیجه برسد، در آن صورت جایگاهِ این کشور در عرصه ی دیپلماسیِ بین المللی چند پله ارتقاء یافته و نامِ “قطر” به عنوان میزبان مذاکرات در تاریخ ماندگار خواهد شد.

۳_ در صورت صاحبِ صلاحیت بودن “قطر” برای میزبانیِ مذاکرات احیای برجام، برگزاری این مذاکرات در یک کشورِ واقع در حاشیه خلیج فارس این حُسن را به همراه دارد که تا حدقابل توجهی پاسخی به این درخواست و مطالبه ی “اعراب منطقه” به رهبری سعودی خواهد بود که خواستار حضور در مذاکرات هسته ایِ ایران و قدرتهای جهانی هستند…

۴_ با این حال نکته ی بسیار مهم و حیاتی در این رابطه این است که انتقالِ احتمالیِ مکان مذاکرات هسته ای به “قطر”، موجبِ زیاده خواهیِ اعراب منطقه نشده و آنها درخواست های بیشتری مبنی بر حضور نماینده ی خود در متنِ مذاکرات را مطرح نکنند!

۵_ بدیهی ست که نفسِ برگزاری مذاکرات ایران و قدرتهای جهانی در یک کشور عربی و به میزبانیِ “قطر”؛ تا حد زیادی به درخواست ها و مطالباتِ پیشین اعراب برای آگاهی از مذاکرات هسته ای پاسخ داده و این کار نباید باعث زیاده خواهی و پیشروی آنها برای درخواست های نامشروع و بیشتر شود.

۶_ ضمن آنکه اساسا و ذاتا مذاکرات هسته ای ایران و قدرت های جهانی، ربطی به اعرابِ منطقه ندارد با این حال در شرایطی که عربستان سعودی با همدستیِ “اسرائیل”؛ پرچمِ دشمنی با ایران را در منطقه برافراشته و از اِخلال در مذاکرات هسته ای به عنوان برگ برنده ای برای ادامه ی تحریم های اقتصادی و فشارها بر ایران سوءاستفاده می کند؛ پاسخ مناسب در این رابطه و مدیریتِ دیپلماتیک و رسانه ایِ تحرکاتِ “سعودی” اقدامی لازم و راهگشا خواهد بود.

۷_ البته در کنار اقدامات دیپلماتیک، باید به “سعودی و متحدانش به ویژه امارات” یادآوری کرد که صبر راهبردی ایران نیز حدی داشته و اگر تحرکات این رژیم برای ادامه ی فشارهای اقتصادی به ایران بیش از حد ادامه یابد؛ “سعودی” نیز لاجرم تاوانِ دشمنی با مردمِ ایران را در “میدان” خواهد داد.

۸_ نباید فراموش کرد که “میدان”، مکمل و تقویت کننده ی “دیپلماسی” است و دشمنانِ مردمِ ایران باید به این نتیجه ی قطعی برسند که اگر رفاه و سعادت مردمِ ایران بیش از این قربانیِ تحریم و فشارهای خارجی شود و ادامه یابد؛ دیگر هیچ کشورِ متخاصمی در این منطقه رفاه، آرامش و امنیت نخواهد داشت.