به بهانه سریال “در انتهای شب” و اهمیت رضایت جنسی زنان: آنچه “فروغ فرخزاد” ۶۰ سال پیش درباره اهمیت عشق در روابط زناشویی گفت + اشعار

مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، هدی زین العابدین و پارسا پیروزفر در این سریال در نقش زن و شوهری تازه جدا شده؛ روایتگرِ “زخم” هایی هستند که دهه ها ست جامعه ایرانی از آن رنج می برد.

در ۴ قسمتی که تا کنون از این سریال پخش شده، “پیام” های زیر از سوی تهیه کنندگان آن به مخاطبان ارسال شده است:

الف_ “رنجِ” زن در جایگاه همسر و مادر، برای حفظ کانون خانواده.

ب_ “نقشِ” وضعیت اقتصادی، در آسیب های وارده به خانواده ها ازجمله به روابط زناشویی.

ج_ “عدمِ” رضایت بخشی از بانوان از کیفیتِ روابط زناشویی خود.

در این میان بیشتر “نقد” های منتشره پیرامون این سریال، در دفاع از پیام های یاد شده در بالا بوده است و در برخی از نقدها نیز به این واقعیت اشاره شده که بخشی از دلایل “طلاق و جدایی” زوجین در کشور، نارضایتی زنان از کیفیت روابط زناشویی خود بوده است.

هدی زین العابدین و پارسا پیروزفر، در سریال “در انتهای شب”

به این موضوع در سریال “در انتهای شب” صراحتا اشاره شده است، جایی که بازیگر نقش اول زن (خانم هدی زین العابدین) در گفت وگو با همسر خود با ابراز نارضایتی از کیفیتِ روابط زناشویی اش، می گوید:” بگو برات مهم نبوده که زنت هم حق داره که به اندازه تو (از رابطه زناشویی ش) لذت ببره”.

نگارنده اگرچه از پرداختن به این موضوع با استفاده از ۲ هنرپیشه توانمند و سناریویی جذاب (آنچه تا کنون در ۴ قسمت پخش شده ی این سریال دیده شده است) استقبال می کند؛ اما لازم است یادآوری شود که به این موضوع مهم، حدود ۶۰ سال پیش از سوی شاعر برجسته ی شعر ایران “فروغ فرخزاد” پرداخته شده است و آنان که از آن “نیاموخته” اند:

الف_ یا اهل مطالعه نیستند و آنرا نخوانده اند

ب_ یا خوانده اند و اهل تفکر و عمل نیستند

ج_ یا دچار مشکل در چارچوب های معرفتی، شناختی و رفتاری بوده و نیاز به مراجعه به “مشاور” دارند.

درمجموع نگارنده، پخش این سریال و نقدهای منتشره را “بهانه” ی مناسبی دید تا آنچه با همین مضمون حدود ۶۰ سال پیش با “لطیف ترین و ظریف ترین” واژگان و کلمات؛ گفته شده است را، از گنجینه ی شعر و ادبِ پارسی بیرون کشیده و به ایرانیان عرضه کند.

به چند نمونه از اشعار فروغ فرخزاد با مضمونِ “روابط زناشویی” و چیستی و هویت آن؛ در سطور زیر اشاره می شود: (خاطرنشان می شود توضیحاتی که زیر اشعار در پرانتز آورده شده، از نگارنده است)

۱_ فروغ در بخشی از مجموعه شعر “تولدی دیگر” می گوید:

_ … سخن از پیوندِ سستِ ۲ نام و هم آغوشی در اوراق کهنه ی یک دفتر نیست

(از ازدواجی که ۲ نفر به عقد هم درآمده اند و وارد روابط زناشویی شده اند، بدون آنکه عاشقانه یکدیگر را دوست داشته باشند؛ سخن نمی گوییم)

_ سخن از گیسوی خوشبخت مَنَست

(سخن از گیسوانِ من است در دستان عاشقِ تو)

_ با شقایق های سوخته ی بوسه تو

(با شقایق هایی که تو در صورتِ من کاشته ای)

_ و صمیمت تَن هامان، در طراری

(و هم آغوشی ما وقتی کنارِ هم، آزاد و رها هستیم)

_ و درخشیدنِ عریانیِ مان، مثل فَلس ماهی ها در آب

(همان زمانی که بدن های ما در آغوشِ هم، همچون الماسی در نور می درخشند)
…
_ سخن از دستان عاشق ماست
که پُلی از پیغام عطر و نور و نسیم
بر فرازِ شب ها ساخته اند…

۲_ دخترِ شعر ایران، در بخشی از مجموعه “ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد” نیز گفته است:

_ حرفی به من بزن

(ای معشوق من، با تو هستم!)

_ آیا کسی که مهربانیِ یک جسمِ زنده را به تو می بخشد

(فردی/ زنی که در رابطه زناشویی، عاشقانه و مهربانانه جسم و روح ش را در اختیار تو قرار می دهد)

_ جز درکِ حِسِّ زنده بودن، از تو چه می خواهد

(جز این که تو روحش را بشناسی و به او مهر بِوَرزی، از تو چیزِ دیگری نمی خواهد)

بانو فروغ فرخزاد، دخترِ شعر ایران

نگارنده در پایان معتقد است که اگر همین چند خط از اشعار فروغ فرخزاد، از سوی هم مسئولان ذی ربط و هم مردم “خوانده و فهمیده” شود؛ بسیاری از مشکلات در این حوزه، برطرف خواهد شد.

فراموش نکنیم اگر از گنجینه های تاریخی و سرمایه های نمادین و انسانیِ خود در گوهره ی تمدنیِ “ایرانی_شیعی” بهره نگیریم؛ (از آنچه در وصفِ عشق در روابط زناشویی از اشعار فردوسی تا نظامی و حافظ و… فروغ گفته شده است) رذالت و پوچیِ فرهنگی موجود در دنیای غرب، ریشه های بزرگترین تمدن آسیا را مضمحل خواهد کرد.

دریغ و درد که “لطافت و مهر و محبت” ی که در داستان های لیلی و مجنون و خسرو و شیرین تا اشعارِ فروغ و فرخزاد و دیگر بزرگانِ شعر و ادب پارسی درباره عشق و روابط زناشویی موج می زند و بسیاری از آنها را استادِ جاویدنام “محمدرضا شجریان” با صدای یکتای خود جاودانه کرده است؛ مهجور مانده اما “رذالت رفتاریِ” سینمای هالیوود و ترکیه و “سکس خوانیِ” اراذلی همچون تتلو و تهی و آرش و… در سایه ی کم کاریِ دسته جمعیِ مسئولان ذی ربط و هنرمندان و خبرنگاران و اهالی رسانه و… جای خود را در این آب و خاک پاک و مقدس، باز کرده است.