تحلیل های منتشره در ایران و جهان درباره ی ماجرای یوگنی پریگوژین نادرست است / ولادیمیر پوتین، برنده ی شورشِ واگنرها است

مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، با این حال نگاه به واقعیت های میدانی نشان می دهد که تمام این تحلیل ها نادرست بوده و حکومت روسیه و شخصِ ولادیمیر پوتین، طرف پیروزِ این ماجرا بوده است.

به نکات زیر توجه بفرمایید:

۱_ در ۲ روز اخیر برخی از مقاماتِ غربی به ویژه در آمریکا اعلام کرده اند که از هفته ها و ماه های قبل؛ در جریانِ اختلافاتِ شدید بینِ سرکرده ی مزدوران واگنر (یوگنی پریگوژین) با وزارت دفاع روسیه بوده اند.

۲_ حتی فراتر از این، رسانه های غربی فاش کرده اند که سازمان های امنیتی غربی در جریانِ برنامه ریزی و تدارکاتِ تسلیحاتیِ گروه واگنر برای شورش داخلی و حرکت به سمت مسکو، چند روز پیش از بروزِ این واقعه بوده اند.

۳_ این اعترافات چیز عجیبی نیست زیرا بسیار بدیهی ست که سازمان های امنیتی غربی در سلسله مراتبِ یک “ارتش” شبه نظامی و مزدور که اعضای آن را زندانیانِ خطرناک و حتی محکوم به اعدام تا جنگجویانِ مزدور چندملیتی تشکیل داده اند؛ نفوذ کرده و به اطلاعات آن دسترسی داشته باشند.

۱/۳_ در این زمینه نکته ی عجیب این است که “تحلیلگرانی” که حکومت روسیه و شخصِ پوتین را طرفِ شکست خورده ی شورشِ پریگوژین معرفی می کنند؛ از این واقعیتِ بدیهی غافل هستند یا خود را به غفلت زده اند که، آیا ممکن است سیستم اطلاعاتی روسیه که میراث دارِ سیستم امنیتیِ قدرتمند و مخوفِ شوروی سابق (کا گ ب) است، از برنامه ریزیِ “یوگنی پریگوژین” برای شورش، بی خبر بوده باشد!؟

۲/۳_ پاسخ بسیار بدیهی ست به این معنا که “محال” است سیستم امنیتی روسیه و به ویژه سازمان اطلاعات ارتش روسیه از برنامه ریزیِ سرکرده ی واگنرها برای شورش بی اطلاع بوده باشد…

۳/۳_ همچنین از این نکته ی بسیار مهم و ظریف نیز نباید غافل شد که “واگنرها” نه یک ارتشِ ملی و مردمی و دارایِ ایدئولوژیِ وطن پرستانه؛ بلکه جنگجویانِ “پول” ی و اجیر شده ای هستند که تنها برای “پول و دستمزد” می جنگند…

بنابراین حکومت روسیه و وزارت دفاع می توانست با استفاده از عوامل خود در واگنر، “یوگنی پریگوژن” سرکرده ی واگنرها را حذف کرده و شخص دیگری را جایگزین وی کند… این سناریو خیلی عاقلانه تر و “شدنی تَر” بود نسبت به آنچه که رُخ داد و پریگوژن اعلام کرد می خواهد رئیس جمهور مستقر در مسکو را تعویض کند!

/ولادیمیر پوتین و یوگنی پریگوژین/
.
اگر روسیه، ارتش مزدورِ واگنر را سازماندهی کرده است، غربی ها نیز پدرخوانده ی ۱۰ ها گروه تروریستیِ بین المللی از جمله “طالبان، القاعده، داعش و جبهه النصره” هستند.
.
گروهک های تروریستی و تجزیه طلب در درون و اطرافِ “ایران” را نیز باید به این لیست اضافه کرد.

۴_ بنابراین در این شرایط پرسش این است که سازمان های امنیتی روسیه چرا پیش از آغازِ عملیات و شورشِ واگنرها، برای مهارِ سرکرده ی آنها “پریگوژین” اقدام نکرده اند!؟ در همین رابطه سازمان امنیت روسیه می توانست به راحتی سرکرده ی واگنرها را ترور و از صحنه حذف کند.

۵_ در این رابطه دو فرضیه محتمل است:

الف: تمام ماجرای شورش واگنرها، یک “سناریو” با هماهنگیِ حکومت روسیه و شخصِ پوتین، برای دستیابی به اهدافی بوده که بعدا مشخص خواهد شد.

ب: حکومت روسیه علی رغم آگاهی از برنامه ی “پریگوژین” برای شورش؛ به او اجازه داده تا مرحله ی “اجرا” پیش برود با این هدف که “تمامِ خائنان در ساختارِ فرماندهی واگنرها را شناسایی و این گروه را پالایش کند”… یا به اهداف دیگری که برای ما ناشناخته است برسد.

۶_ بدیهی ست که هیچ “تحلیل گری”، در شرایط فعلی و با سطح اطلاعات موجود؛ تواناییِ قطعی برای درست دانستنِ یکی از فرضیه های اعلامی در بالا را ندارد؛ مگر اینکه یا غیب گو بوده و یا مستقیما با کاخ کرملین و شخص ولادیمیر پوتین در تماس باشد.

۷_ در اینجا باید به تمامِ تحلیلگرانی که رسیدنِ یک دسته از نیروهای واگنر به استعداد حدودِ ۲۵۰۰ نفر نیرو به همراه چند تانک و ضدهوایی به نزدیکی ۲۰۰ کیلومتری شهر مسکو را؛ نشانه هایی از “ضعف، شکست و تحقیرِ”
حکومتِ روسیه و پوتین قلمداد می کنند، یادآوری کنم که انهدام این “کاروان” از نیروهای واگنر که در یک جاده در حال حرکت به سمت مسکو بوده است، برای وزارت دفاعِ روسیه از “آب خوردن” نیز راحت تر بوده است؛ زیرا:

وزارت دفاع روسیه این توان را داشته که با استفاده از

الف: موشک
ب: پهپاد
ج: جنگنده
د: هلیکوپتر

و بدون استفاده از حتی یک نفر نیروی انسانی، تمام کاروانِ واگنرها را در ابتدای همان جاده ی منتهی به مسکو، هدف قرار داده و نابود کند.

۱/۷_ در همین رابطه باید توجه کرد که در دنیای امروز که انواعِ “بمب های پرتاب از راهِ دور” برای انهدامِ هدف وجود دارد، کاروان نیروهای واگنر که پشت سر هم در یک ردیف و در یک جاده در حال حرکت به سمت مسکو بوده است؛ حُکم “گوشتِ قربانی” را برای حکومت روسیه داشته و به راحتی قابل انهدام بوده است…

۲/۷_ در این شرایط اینکه چرا وزارت دفاع روسیه اقدامی علیهِ “کاروانِ واگنرها” که به سمت مسکو در حالِ حرکت بوده، نکرده است؛ به پشت پرده های موضوع باز می گردد…

۳/۷_ بنابراین این مسئله نباید به ضعفِ حکومتِ روسیه و نیروهای مسلح آن در برخورد با این کاروان تعبیر شود.

۸_ این دسته از تحلیلگران همچنین به این نکته نیز اشاره می کنند که ارتش روسیه علی رغم گذشته یک سال و نیم از حمله به اوکراین، موفق به شکست این کشور نشده است و این موضوع را نیز به عنوانِ “شکستِ پوتین” معرفی می کنند…

۱/۸_ در این رابطه هم این تحلیلگران یا از این نکته غافل هستند یا خود را به غفلت می زنند که از اولین روزهای جنگ، کشورهای غربی ارسال انواع تسلیحات و همچنین جنگجو به اوکراین برای مقابله با ارتش روسیه را آغاز کردند.

۹_ درواقع در عالم واقع و در میدان، ارتش روسیه در حال حاضر با امکانات و تجهیزاتِ ارتش ناتو و همچنین آمریکا در اوکراین در حال جنگ است و تعداد قابل توجهی نیز مزدور و جنگجوی بین المللی برای مقابله با روسیه به اوکراین اعزام شده است.

۱۰_ در همین رابطه می توان یادآوری کرد که اگر ناتو و آمریکا وارد جنگ با روسیه در اوکراین نمی شدند؛ روسیه همان طور که در سال ۲۰۱۴ ظرف چند روز “کریمه” را اشغال و به خاک خود ضمیمه کرد؛ اوکراین را نیز ظرف چند هفته اشغال می کرد.

۱۱_ در پایان یادآوری می شود که مطالب یاد شده در بالا، تنها گزارشِ “واقعیت های رویِ زمین” در روسیه و اوکراین است و نگارنده ی سطور به عنوان یک تحلیلگر مستقل، تنها وضعیتِ موجود را گزارش کرده و گرایشی به هیچ کدام از طرف های درگیر ندارد.

۱۲_ یادآوری می شود به طور کلی یکی از آفت های یادداشت ها و گزارش های تحلیلی در ایران و جهان، “سوگیریِ” تحلیل گر در کار خود است…

۱۳_ به عنوانِ مثال در موضوع حمله ی روسیه به اوکراین، بیشتر تحلیلگران که موضعِ منفی نسبت به حکومت روسیه و ولادیمیر پوتین دارند؛ این موضع را در تحلیل ماجرایِ اخیر واگنرها نیز دخالت داده و به نتایجی کاملا غلط و مغایر با واقعیت های میدانی رسیدند.

۱۴_ این وضعیت در حالی ست که “تحلیل”، عرصه ی مشاهده، بررسی و نتیجه گیری براساسِ شواهد و واقعیت هایِ میدانی؛ بدونِ دخالت دادنِ احساسات و سوگیری های شخصی است…

۱۵_ البته در رسانه های فارسی زبان خارج از کشور و همچنین غالب رسانه های غربی نیز به دلیل ضدیت با روسیه و ولادیمیر پوتین، چنین تحلیل هایی دیده می شود.