مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، شهریور ماه ۱۴۰۰ همزمان با تسخیر افغانستان توسط طالبان، آیت الله علی خامنه ای رهبری عالی و فرمانده کل نیروهای مسلح؛ به صورت رسمی و علنی سیاست ایران در رابطه با تحولات کشور همسایه را تبیین کردند…

ایشان ششم شهریور ماه ۱۴۰۰ فرمودند:” افغانستان برادر هم زبان، هم دین و هم فرهنگ ماست. مصیبت‌های افغانستان انسان را به شدت متأثر می کند.
این‌ها کار آمریکاست. این سختی‌هایی هم که می‌کشند، این حوادثی که دارد پیش می‌آید پی‌درپی، این حادثه‌ی روز پنجشنبه، این کشتارها، همه‌اش کار آمریکاست.
۲۰ سال این کشور را اشغال کردند و انواع و اقسام ظلم‌ها را به اینها کردند. مجلس عروسی و عزا را بمباران کردند. عناصری را زندانی کردند. تولید مواد مخدر را ده‌ها برابر افزایش دادند. یک قدم هم برای پیشرفت مدنی و اقتصادی افغانستان برنداشتند. افغانستان از آن زمان عقب تر نباشد جلوتر نیست.
به هرحال ما طرفدار ملت افغانستان هستیم. دولت‌ها می‌آیند و می‌روند. آنکه باقی می‌ماند، ملت افغانستان هستند و نوع رابطه ما با دولتها بستگی دارد به نوع رابطه آنها با ما”.

در همین رابطه گزارش زیر را با کلیک بر روی تیتر آن بخوانید:

رهبری موضع ایران در برابر طالبان را بیان کرد

در این سخنرانی رهبری با جدا کردن دولت و حاکمیت از ملتِ افغانستان؛ “گروه طالبان” را خطاب قرار داده و به نوعی هشدار دادند که نوعِ رابطه ی جمهوری اسلامی ایران با حکومتِ جدید در افغانستان، کاملا بستگی به نوعِ رفتار این حکومت خواهد داشت…

با توجه به “شاخص” تعیین شده از سوی فرماندهی کل قوا، این موضوع از منظرِ “تبعات امنیتی_اجتماعی ورود افغان های پشتون” به ایران مورد بررسی قرار گرفته است:

۱_ گفته می شود پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بخش قابل توجهی از مهاجران (قانونی و غیر قانونی) به ایران را پشتون ها تشکیل می دهند…

۱/۱_ “پشتون” ها قوم اکثریت در افغانستان هستند که همواره با دیگر اقوام در افغانستان شامل “هزاره و تاجیک و ازبک” در ستیزه و جنگ بوده اند.
“گروه و حکومتِ” طالبان نیز متشکل از قوم پشتون است.

پشتون ها در جنوب و دیگر اقوام در شمال و مرکز افغانستان ساکن هستند.

۲_ پشتون ها از نظر عقیدتی سنی بوده و از نظر تاریخی، همواره با ایران و شیعه “مشکل” داشته اند.

۳_ برعکس پشتون ها اما، اقلیت های قومی در افغانستان ها همچون تاجیک ها و هزاره ها و تاحدی قوم اُزبک، از نظر دینی و عقیدتی و فرهنگی؛ نزدیکی بالایی با ایران داشته و بعضا خود را “ایرانیِ جدا افتاده از وطن” می دانند.

۴_ اگرچه آمار متفاوت است اما گفته می شود به طور میانگین چند میلیون مهاجرِ جدید بعد از تسلط طالبان بر افغانستان، وارد ایران شده اند که بخش قابل توجهی از آنها “پشتون” هستند.

قومِ “پشتون” در افغانستان، از گروه “طالبان” قابل تفکیک و جداسازی نیستند

۱/۴_ ورود پشتون ها به ایران، به دلایل زیر کاملا مشکوک و خطرناک است:

الف: گروه طالبان متشکل از قوم پشتون است و با وجود سرکوب اقوام دیگر در افغانستان، رفتار مناسبی با “پشتون” ها دارد… بنابراین به طور منطقی دلیلی برای فرار و مهاجرت افغان های پشتون به ایران وجود ندارد.

ب: “پشتون” ها در افغانستان اکثرا یا عضو گروه طالبان هستند و یا اینکه از نظرِ “عقیدتی و سیاسی”، دیدگاهی شبیه به گروه و حکومت طالبان داشته و از این گروه حمایت می کنند.

ج: بخش قابل توجهی از پشتون های افغان، عضو و یا منبعِ اطلاعاتی و یا عاملِ سرویس اطلاعاتی گروه طالبان و شاخه های مختلف آن هستند.

د: علاوه بر این “پشتون” ها در پاکستان نیز حضور دارند و دارای نفوذ و ارتباطات با ارتش و سرویس اطلاعاتی پاکستان هستند.

ذ: همان طور که در بالا ذکر شد قوم “پشتون” از نظر عقیدتی و رفتاری، با سبکِ زندگی و گوهره ی تمدنیِ “ایران_شیعه” اگر دشمنی نداشته باشد؛ در حالت حداقلی با ایرانی ها زاویه و تضاد شدیدِ عقیدتی و رفتاری دارند.

۵_ به موارد فوق باید این واقعیت ها را اضافه کرد که طالبان بعد از رسیدن به قدرت:

الف: رفتار دولت آمریکاییِ اشرف غنی مبنی بر بستنِ آب و ندادن حق آبه ایران را ادامه داده است.

ب: در اقدامی که نوعی “ایران زُدایی” از افغانستان محسوب می شود؛ استفاده از زبان فارسی در ادارات و دانشگاه های این کشور را ممنوع کرده است.

ج: رفتاری به شدت نامناسب و سرکوب گر با اقلیت های قومی نزدیک به ایران همچون “هزاره و تاجیک و شیعیان” داشته است.

د: برگزاری مراسم و مناسک شیعه همچون عزاداری آقا و مولای شیعه حسین ع را ممنوع کرده است.

ذ: تعرضات مرزی به مرزبان و سربازان وطن داشته است.

۶_ مجموع “فَکت” های یاد شده در بالا نشان می دهد که ورود و استقرار افغان های “پشتون”، تهدیدی برای امنیت و آینده ی گوهره ی تمدنی و فرهنگِ “ایران_شیعه” است.

۷_ علاوه بر خطرات “امنیتی”، باید این واقعیت را در نظر داشت که از نظر فرهنگی و اجتماعی “افغان های پشتون” نرخ رشد جمعیت و زاد و ولد به شدت بالایی دارند و اگر اجازه ی استقرار و تشکیل خانواده و زاد و ولد به آنها در خاکِ مقدس ایران داده شود؛ ظرف یک تا دو دهه آینده ترکیب جمعیتی کشور به سود “افغان پشتونِ ایران_شیعه” ستیز، تغییر خواهد کرد…

۱/۷_ در این رابطه نگرانی و خطر وقتی تشدید می شود که یادآوری کنیم از نظر فرهنگی نرخ رشد جمعیت در جامعه ایرانی کاهش داشته است اما در فرهنگِ “افغانِ پشتون”؛ به دلایل مختلف به شدت بالا و صعودی است.

۲/۷_ این وضعیت بدین معنا است که ما با دست خودمان “دشمنان بالقوه ی ایران زمین” را در ایران پذیرفته و با یارانه های رایگان به آنها امکانات و اجازه زندگی و زاد و ولد می دهیم تا در آینده به بمب ی ساعتی تبدیل شوند.

۸_ بنابراین بر نیروهای امنیتی که مهمترین وظیفه آنها صیانت از بقای این سرزمین و گوهره ی تمدنیِ “ایران_شیعه” است، فرض است که “سلول ها و کُلونی” های جمعیتیِ افغان های پشتون در ایران را شناسایی کرده و با حداکثر اقتدار با آنها برخورد و اجازه ادامه این وضعیت و شکل گیری چِنین “تهدیدِ راهبردی” برای آینده ی ایران و شیعه را ندهند.

۹_ درمقابل باید چتر حمایتی از افغان های “هزاره و تاجیک و شیعه” که تا حد زیادی با فرهنگ و ارزش های رفتاری ایران نزدیک هستند، گسترده تر شده و از این مهاجران در برابر پشتون ها، حمایت شود.

۱/۹_ در همین رابطه شنیده می شود که حتی مهاجرانِ هزاره و تاجیک و شیعه ی افغان در ایران نیز، از آسیب های ورود افغان های پشتون در امان نبوده و بعضا در ایران مورد تعرض آنها قرار گرفته اند.

۱۰_ در پایان و به طور خلاصه باید گفت همان طور که تشکیل “لشگر فاطمیون” با حضور برادران هزاره و تاجیک و شیعه اقدامی در راستای منافع مشترک ایران و برادران افغان بود؛ اجازه دادن به افغان های پشتون برای تثبیتِ سلول های جمعیتی خود در خاک ایران، منافع ملی ایران و افغان های ایرانی تبار را از نظر ساختاری و راهبردی تهدید خواهد کرد.