“سَقیفه”، فرایندی دموکراتیک یا کودتای سَران!؟

یادداشت/ مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم“، رسول الله در آخرین حج عمر مبارک خویش معروف به حجت الوداع، در راه بازگشت از مکه به مدینه، در منطقه ای به نام غدیر خم، به اصحاب و همراهان دستور توقف داده و پیش روندگان کاروان را فرمان بازگشت داد و منتظر ماند تا باقی کاروان نیز برسند، تا همه مردم جمع شده و امر مهمی را با جامعه اسلامی در میان بگذارد که همان ابلاغ پیام الهی در جانشینی علی به جای رسول الله بود.

در ابلاغ این پیام بود که حضرت رسول دست علی (ع) را بالا برده و فرمودند “هر که من مولای اویم پس علی مولای اوست” و به دنبال آن جامعه اسلامی حاضر در صحنه که روایتها تعداد آنها را تا ۱۲۰ هزار نفر ذکر کرده اند، با امیرِ مومنان “بیعت” و او را به عنوان جانشین رسول الله، “انتخاب” کردند.

با این حال چند ماه بعد با وخیم شدن حال پیامبر و نزدیکی به روزهای وفات، سرانِ مثلثِ “زر و زور و تزویر” در اسلام آن زمان از جمله “ابوبکر و عمر”، که جانشینی علی (ع) را در راستای منافع شخصی و گروهی خود نمی دیدند، بلافاصله پس از فوت رسول الله و در حالیکه علی و یارانش در حال انجام مراسم تدفین پیامبر بودند، در محلی به نام “سقیفه” جمع شده و با زیر پا گذاردن “امرِ الهی، ابلاغِ رسول الله و انتخاب و بیعتِ مردم”، از میان خود، ابوبکر را به عنوان خلیفه و جانشین پیامبر انتخاب کردند؛ در حالیکه تکلیف جانشینی رسول الله پیش از آن و در غدیر خم تعیین شده و جامعه اسلامی با علی، بیعت کرده بودند.

پس از آن عاملانِ “کودتای سقیفه”، بلافاصله عوامل خود را به کار گرفته و شروع به بیعت گیری مجدد از مردم برای ابوبکر می کنند و البته در بعضی موارد که افراد راضی به شکستن عهد و انتخاب پیشین و بیعتِ “سیاه” با خلیفهِ غصبی و نامشروع نمی شوند، از زور و خشونت استفاده می کنند.

حال، سَفیهانی همچون “حسین دهباشی” _ خودپژوهشگر و روزنامه نگار پِندار _ و دیگر مزدوران و سفسطه گرانی که از ماجرای سقیفه به عنوان “فرایندی دموکراتیک برای انتخاب جانشین پیامبر” نام می برند؛ بفرمایند با وجود انتخاب و بیعت سراسری و همگانی توده مردم و امت اسلام (۱۲۰ هزار نفر حاضر در صحنه) در حادثه غدیر خم با علی ابن ابی طالب؛ شکل گیری “ماجرای سقیفه” بلافاصله بعد از فوت پیامبر توسط تعدادِ اندک و انگشت شماری از سران اسلام و انتخاب ابوبکر از میان خودشان، مفهومی جز کودتای سران بر ضدِ انتخاب مردم، می تواند داشته باشد!؟ در قاموس شما به این فرایند، دموکراسی! می گویند؟