مجید معتمدی _ روزنامه نگار

به گزارش پایگاه خبری “اقتصاد سالم”، برخی از نامزدهای نمایندگی مجلس چه در تبلیغات انتخاباتی دور اول و چه در دور دوم سعی دارند با چسباندنِ خود به شهدا، آرای مردم را جذب کنند.

در این رابطه که “برخلاف مصالح و منافع ملی” است، نکات زیر حائز اهمیت است:

۱_ “هدف و نیتِ” تمام شهدای جان فدای وطن در طول تاریخ پُرافتخار این کهن سرزمین، دفاع از بقای ایران و ایرانی بوده است؛ نه زمینه سازی برای به مَصند (صندلی قدرت) رسیدن این و آن شخص و جریانِ سیاسی.

۲_ “شهدای جاویدنام وطن”، اگرچه ارواحِ شان حافظ و ناظر بر ما و این سرزمین است؛ اما قادر به ظهورِ “مادی” در حال حاضر نیستند…

۱/۲_ بنابراین تکلیفِ آن افرادی که برای “جذبِ رای” به شهدای جان فدای وطن می آویزند و خود را به این “خوش نامانِ شهید” می چسبانند؛ اما درعمل، برخلافِ سیره ی شهدا عمل می کنند چیست!؟

آیا شهید می تواند زبان به اعتراض باز کند؟

۲_ اگر در میان تمام آنهایی که از نامِ شهیدان برای جلب رای استفاده می کنند حتی یک نفر در صندلی قدرت؛ برخلاف سیره ی شهدا عمل کند، چه کسی پاسخگوی فاجعه ی رُخ داده خواهد بود!؟

“دست شهید” که در عالمِ ماده، از این دنیا کوتاه است…

۱/۲_ در همین رابطه “مختصر و مفید” یادآوری می کنیم که تاریخِ صدر اسلام روایت کرده است “صحابی بزرگ پیامبر” بعد از رحلت رسول الله، چه خیانت ها به دین و به ویژه به مکتب و نهضتِ مولا و مقتدای مان علی ع ازجمله در دورانِ حکومت ۵ ساله ی آقا کردند…

۲/۲_ پس آنهایی که خود را به شهدا “می چسبانند”، تصور نکنند که صرفا به دلیل همرزم بودن با شهید و داشتن خاطراتی با شهدا؛ در دنیا و آخرت عاقبت بخیر شده اند بلکه شاخص و معیار، “عملکرد و کارنامه” ی آنها ست که برای این مردم و این مملکت، چه خدماتی کرده و چه سودی داشته اند یا ستم کرده و یا بود و نبودشان “توفیری” نداشته است…

۳_ اما در چُنین شرایطی که شرح آن رفت آیا نباید علاوه بر

الف: مطامع و سوءاستفاده های شخصی و جناحی سوءاستفاده کنندگان از نام و یادِ شهدا

ب: به عامل “نفوذ” نیز مشکوک شد؟

که اینگونه با نام و یادِ شهیدان بازی می کند…

پیکر به جای مانده از غواص شهید عملیات کربلای ۴، “منصور مهدوی نیاکی” که با دستان بسته در آن سوی اروند زنده به گور شد /
شهدا نزد مردم و پروردگارشان زنده اند اما آنها که به شهید می آویزند و در عمل آن کارِ دیگر می کنند، مُردگانِ متحرک و متعفنی بیش نیستند.

۴_ از منظری دیگر، فردی که مدعیِ داشتن صلاحیت برای نمایندگی مردم در مجلس است؛ اگر فرد “صالح و توانمندی” است طبیعتا باید آسیب شناسی خود از مسائل و برنامه ی حل مشکلات را به پیشگاه ملت ارائه کند، نه اینکه سعی کند از آبروی شهید، “قبا” یی برای خود بدوزد.

۵_ یک لحظه تصور کنید “آقامهدی باکری” که در عملیات بدر با رمز مقدس یا فاطمه زهرا س، تا بزرگراه “بغداد_بصره” پیشروی کرد و درتلاش برای حفظِ جزایر مجنون به شهادت رسید؛ برای چه و که رفت!؟

الف: اینکه افرادی برای کسبِ صندلی های قدرت در مجلس، خاطره ها از او و دیگر شهدا بگویند!؟

ب: اگر فردا همین افراد، “سهوا یا عمدا” اشتباه کردند، چه خواهد شد!؟

ج: تکلیف آنهایی که بواسطه ی این خاطرات و “تصورِ نزدیکی این افراد به شهدا” به آنها رای دادند چه می شود…

د: کسانی که اخبار و تصاویرِ خاطرات گوییِ “نامزدهای صندلی های قدرت” با شهدا را دیده اند، چه تصورات و برداشت هایی خواهند کرد!؟

گزارش زیر را هم با کلیک بر روی تیتر آن ببینید:

فیلم کشتار و زنده به گور کردن غواصانِ دست بسته ایرانی

۶_ این موضوع در گستره و بازه زمانیِ وسیع تر درباره فرمانده ی شهیدِ مردم ایران حاج “قاسم سلیمانی” نیز مصداق داشته و نگارنده در چند سال اخیر شخصا بعضی از مدیران را دیده ام که تصاویر فرمانده را بر دیوار یا میز کار خود قرار داده اند اما درعمل، آن کارِ دیگر کرده اند…

۱/۶_ البته نگارنده با توجه به حساسیتی که بر ضرورت حفظِ جایگاه و حرمت شهیدان و قهرمانان و اسطوره های این سرزمین دارد؛ در چُنین مواردی خاموش ننشسته و به مدیران مربوطه تذکر داده ام که حق ندارند از تصویرِ حاج قاسم سلیمانی برای منافع حقیر و پست خود، سوءاستفاده کنند…

در یکی از همین موارد گزارش زیر را با کلیک بر روی تیتر بخوانید:

نیروهای امنیتی دست راستِ مدیرعامل ایران خودرو را بازداشت کردند

۷_ نگارنده برحسب تحصیل در دانشکده خبر و مطالعات تکمیلی در این حوزه، چُنین اقداماتی را برخلاف “منافع و مصالح ملی” می دانم و معتقدم نهادهای مسئول به ویژه سازمان های امنیتی به عنوان پاسداران گوهره تمدنی “ایران_شیعه” باید به این حوزه ورود کنند.

۸_ به خود این افراد که امیدی نیست، حداقل باید قوانینی وضع شود که هرگونه “سوءاستفاده ی شخصی از نام و یاد شهدا” ممنوع شده و جرم انگاری شود.